Jendeak hondakinen kudeaketa sendoa pentsatzen duenean, litekeena da zabortegiekin zabortegietan botatzea edo erraustegia. Horrelako jarduerak prozesuaren zati garrantzitsu bat osatzen duten bitartean, hainbat elementuk parte hartzen dute hondakin solidoen kudeaketa integratu integrala (ISWM) sistema optimoa sortzeko. Adibidez, tratamendu teknikek hondakin solidoen bolumena eta toxikotasuna murrizteko jarduten dute. Urrats hauek botatzeko forma erosoago bihurtu dezakete. Hondakinen tratamendua eta botatzeko metodoak hautatzen dira eta hondakinen formularioa, konposizioa eta kantitatearen arabera erabiltzen dira.
Hona hemen hondakinen tratamendu eta botatzeko metodo nagusiak:
Tratamendu termikoa
Hondakin termikoen tratamenduak hondakin materialak tratatzeko beroa erabiltzen duten prozesuei egiten die erreferentzia. Jarraian, hondakin termikoen tratamendu termikoetako teknika batzuk dira:
Errausketa hondakin tratamendu ohikoenetako bat da. Planteamendu honek hondakinen materiala oxigenoaren aurrean errekuntza dakar. Tratamendu termiko metodo hau elektrizitatearen edo berogailurako energia berreskuratzeko bide gisa erabiltzen da. Planteamendu honek hainbat abantaila ditu. Azkar murrizten da hondakinen bolumena murrizten, Garraio-kostuak murrizten ditu eta berotegi-efektuko gasen isurketak gutxitzen ditu.
Gasifikazioa eta pirolisia antzeko bi metodo dira, biak hondakin ekologikoak deskonposatzen dituztenak, hondakinak oxigeno kopuru txikietara eta tenperatura oso altuak eraginez. Pirolisiak ez du inolako oxigenorik erabiltzen, gasifikazioak prozesuan oxigeno kopuru oso baxua ahalbidetzen duen bitartean. Gasifikazioa abantaila handiagoa da erretzeko prozesua energia berreskuratzeko aukera ematen baitu airearen kutsadura eragin gabe.
Erredura irekia ondarearen hondakin termikoaren tratamendua da, ingurumena kaltegarria da. Prozesu horretan erabilitako erraustek ez dute kutsadurarik kontrolatzeko gailurik. Hexachlorobenzenno, dioxinak, karbono monoxidoa, partikulak, konposatu organiko lurrunkorrak, konposatu aromatiko poliklikoak eta errautsak askatzen dituzte. Zoritxarrez, metodo hau tokiko agintariek nazioartean praktikatzen dute oraindik, hondakin solidoei irtenbide merke bat eskaintzen baitute.
Zabortegiak eta zabortegiak
Zabortegi sanitarioak hondakinen botatzeko irtenbide gehien erabiltzen dira. Zabortegi hauek ingurumenaren edo osasun publikoaren arriskuak ezabatzeko edo murrizteko nahi dute hondakinak botatzeko. Gune hauek lurraren ezaugarriak ingurumenaren eta zabortegiaren arteko buffer natural gisa lan egiten dute. Adibidez, zabortegia lurzoru buztinez osatuta egon daiteke, hondakin arriskutsuentzat nahiko erresistentea den edo gainazaleko ur-gorputzen edo ur-mahai baxua izateagatik, uraren kutsadura arriskua saihestuz. Zabortegi sanitarioen erabilerak osasun eta ingurumen arrisku txikiena da, baina horrelako zabortegiak ezartzearen kostua hondakinak botatzeko beste metodo batzuk baino konparatiboki altuagoak dira.
Kontrolatutako zabortegiak zabortegi sanitarioen berdinak edo gutxiago dira. Zabortegi hauek zabortegi sanitarioa izatearen baldintza asko betetzen dituzte, baina baliteke bat edo bi falta izatea. Halako zabortegiek ondo aurreikusitako ahalmena izan dezakete, baina zelularen plangintza ez. Ezin da gasaren kudeaketa partziala, oinarrizko erregistroa gordetzea edo ohiko estalkia.
Biorreactor zabortegiak azken ikerketa teknologikoaren emaitza dira. Zabortegi hauek goi mailako prozesu mikrobiologikoak erabiltzen dituzte hondakinen deskonposizioa azkartzeko. Kontrolatzeko ezaugarria likidoa gehitzea da, mikrobioen digestiorako hezetasun optimoa mantentzeko. Likidoa gehitzen da zabortegiko lixibiatua berriro zirkulatuz. Lixibiatuen zenbatekoa ez da egokia, hondakin likidoak, hala nola estolderia lohia erabiltzen da.
Bioremediazioa
Bioremediazioak mikroorganismoak erabiltzen ditu kutsatutako lurzoru edo ur kutsatzaileetatik kutsatzaileak kentzeko. Askotan lan egiten da petrolio isurketak, hondakin industrialen eta kutsadura-moduko beste modu batzuk tratatzeko erabiltzen da kutsatutako guneetarako eta hondakin arriskutsuentzako.
Konpostajea ohiko hondakinak botatzeko edo tratatzeko metodoa da, hau da, hondakin ekologikoko materialen deskonposizio aerobikoa kontrolatutako ornogabe txikien eta mikroorganismo txikien bidez. Konpostajeko teknika ohikoenak konposta estatikoko konposta, vermin-konpostajea, windrow konpostajea eta itsasontzien konposta dira.
Digestio anaerobikoak ere prozesu biologikoak erabiltzen ditu material organikoak deskonposatzeko. Digestio anaerobikoek, ordea, oxigeno eta bakteriorik gabeko ingurunea erabiltzen dute, hondakinen materiala deskonposatzeko, konpostaketak airea izan behar duen mikrobioen hazkuntza ahalbidetzeko.
Ezinbestekoa da hondakinen, ingurumenaren araudiaren eta tokiko baldintzei buruzko ezaugarri zehatzak kontuan hartzea hondakinen tratamendu egokia eta botatzeko metodoa hautatzerakoan. Metodo anitz konbinatzen dituzten hondakinen kudeaketa sistema integratuak askotan erabiltzen dira hondakin korronte askotariko modu eraginkorrean jorratzeko. Gainera, hondakinak murrizteko eta birziklatzeko ahaleginetan parte hartzeak funtsezko eginkizuna du hondakin iraunkorreko kudeaketan.
Ordua: 2012-20-20 abendua